9-9-2010
Met twee uur vertraging komen we aan op het station van Surat Thani, daar vandaan worden we met een minibusje van de Tree Tops Safari naar ons eerste verblijf in Khao Sok gebracht, een boomhut (maar ingericht als normale hotelkamer mét airco).
Om 12:00 lunch en om 14:00 tuben in de snelstromende rivier, daarna gaan we kijken bij een waterval en onderweg terug op een plek waar ze apen houden.

10-9-2010
We worden per longtailboot, die gemiddeld 30km/u vaart, en duurt bijna een uur, dus ver van de bewoonde wereld.
We verblijven daar in drijvende hutjes, meer dan een matras met kussens, twee stoelen, een klamboe en een lampje is er niet.
Electriciteit komt van een generator zodat er 's avonds licht is (en TV voor hunzelf).
Na de lunch gaan we een waterval beklimmen. In tegenstelling tot de Erawan watervallen is hier geen trap, maar moeten we door de waterval heen. Onze gids, Otto, weet wel waar we heen moeten.
Een flink stuk hoger gaat-ie ineens stilzwijgend terug en hij zegt tegen mij dat-ie iets ruikt.
Onderaan de waterval zegt-ie dat dat een Langoor Monkey was.

Dan varen we naar een druipsteengrot. Met zwemvesten aan springen we het water in waar hele scherpe rotsen zijn maarOttoweet precies waar je het water in moet springen.
In de grot zijn vleermuizen en druipsteen.
Terug varen we door een flinke bui maar de regen is gewoon warm en beter dan de enorm felle zon.
We zitten immers hier net 9 graden boven de evenaar en op het water gaat het allemaal nog sneller. Goed insmeren dus. En ook tegen de muggen.

Na het eten gaan we in het donker nog een stukje varen om te kijken of we nog wilde dieren kunnen zien.
We zagen slecht één zg. Mousedeer en een uil.

11-9-2010
's Ochtends bij de WC rent er weer een varaan weg van pak 'm beet een meter.
Onze gids Otto heeft 's morgen de twee Britse koppels terugebracht en komt laat in de middag pas terug, hij heeft moeten wachten op twee Fransen die ook een hut betrekken, maar wij gaan varen voor onze jungle trekking.
We weten nu waarom het regenwoud wordt genoemd want het ging regenen, maar nat was je toch van het zweten van de hitte.
We zien grote bomen, dikke bamboestruiken, sporen en uitwerpselen, maar verder geen dieren.
Na terugkomst neem ik een duik in het meer en ontdek ik daarna dat er een bloedzuiger op mijn been zit! Het kreng is er nauwelijks af te krijgen en laat nog een aardig wondje na. Eenmaal op de grond is het mormel nog flink vijandig aan het doen door rechtop te gaan staan! Otto heeft even later het wondje nog even ontsmet met alcohol. Volgens hem kwam dat beest uit de jungle, maar ik dacht toch echt dat-ie voor mijn duik er nog niet zat. Valt me nog mee dat we eigenlijk niet meer last hebben van allerlei akeligheden of ander ongedierte.

's Avonds na het eten verbazen we ons om hoe die Thai hier TV kijken. Diep in de ruis en soms valt het helemaal weg, maar men kijkt toch. Het is ook niet zo gek: Een antenne waar alle directors (op één na) en alle reflectors al af zijn die net boven je hoofd door het dak steekt, met lintkabel, wat op een paar plekken opgelast is, naar de TV. Genoeg wat makkelijk te verbeteren is dus.